Πρόκειται για μια εκφυλιστική́ νόσο που προκαλεί́ προοδευτική́ απώλεια του αρθρικού́ χόνδρου της άρθρωσης του ισχίου. Έχει επίπτωση 88 ανά́ 100.000 ανθρώπους το έτος και αφορά κυρίως ανθρώπους άνω των 50-60 ετών, αλλά σπανιότερα και νεότερους.
Παράγοντες κινδύνου
- γυναικείο φύλο
- αυξημένη ηλικία
- κληρονομικότητα
- μυϊκή αδυναμία
- βαριά σωματική εργασία και έντονη αθλητική́ δραστηριότητα
- τραυματισμός
- ιστορικό́ δυσπλασίας του ισχίου, επιφυσιολίσθησης και οστεοχονδρίτιδας της μηριαίας κεφαλής σε παιδική ηλικία.
Συμπτώματα
Εκδηλώνεται με επίμονο πόνο που εμφανίζεται χαρακτηριστικά́ τη νύχτα ή κατά́ την ξεκούραση, ελάττωση της ικανότητας βάδισης και ενίοτε με αίσθημα αστάθειας ή κλειδώματος της άρθρωσης.
Η δυσκαμψία εκδηλώνεται με περιορισμό́ της έκτασης και κάμψης και σχεδόν πλήρη κατάργηση της έσω στροφής του ισχίου.
Διάγνωση
Βασίζεται στο ιστορικό και την κλινική εξέταση και επιβεβαιώνεται με τον ακτινολογικό έλεγχο. Σπανιότερα, ο ασθενής χρειάζεται να υποβληθεί σε μαγνητική τομογραφία.
Αιματολογικές εξετάσεις μπορεί να χρειαστούν για να αποκλειστούν άλλες παθήσεις και να ταυτοποιηθεί η μορφή της αρθρίτιδας (π.χ. ρευματοειδής αρθρίτιδα).
Συμπληρωματικές ακτινογραφίες της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης και του σύστοιχου γόνατος βοηθούν στον εντοπισμό επιπλέον παθολογίας.
Θεραπεία
Στόχος είναι η μείωση έως και εξάλειψη του πόνου και η βελτίωση του εύρους κίνησης.
Συντηρητική
Στόχος είναι η ελάττωση του πόνου, η αύξηση της λειτουργικότητας της άρθρωσης και η όσο το δυνατόν επιβράδυνση της εξέλιξης της φθοράς της.
Η αγωγή στα αρχικά στάδια με μέτρια συμπτωματολογία περιλαμβάνει:
• απώλεια σωματικού βάρους (εάν είναι απαραίτητο)
• αλλαγές στις δραστηριότητες του ατόμου
• φυσικοθεραπεία
• βοηθήματα βάδισης (μπαστούνι)
• φαρμακευτική αγωγή
Η παχυσαρκία επιδεινώνει τα συμπτώματα και την εξέλιξη της νόσου. Η απώλεια βάρους θα προσφέρει ανακούφιση, αναβαθμίζοντας την ποιότητα ζωής και επιμηκύνοντας τη βιωσιμότητα των βεβαρημένων αρθρώσεων.
Σημαντική είναι η αποφυγή δραστηριοτήτων που προκαλούν έξαρση των συμπτωμάτων, όπως το ανέβασμα και κατέβασμα της σκάλας, καθώς και η ένταξη δραστηριοτήτων στην καθημερινότητα που δυναμώνουν το μυϊκό σύστημα ενώ παράλληλα διατηρούν ή και αυξάνουν το εύρος κίνησης. Μια πολύ καλή άσκηση που δεν έχει φορτία είναι η κολύμβηση.
Οι ασκήσεις και η φυσικοθεραπεία βελτιώνουν το εύρος της κίνησης, ενώ ταυτόχρονα ενισχύουν τις μυϊκές ομάδες των κάτω άκρων. Το πρόγραμμα της φυσικοθεραπείας πρέπει να προσαρμόζεται στις ανάγκες του κάθε ασθενή.
Η χρήση υποστηρικτικών μέσων βάδισης, όπως το μπαστούνι, βοηθά στην αποφόρτιση των αρθρώσεων που πάσχουν.
Φαρμακευτικά η χρήση παυσίπονων και μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών μπορεί να βοηθήσει στα πρώιμα στάδια.
Οι ενδαρθρικές ενέσεις υαλουρονικού οξέος επιφέρουν ανακούφιση των συμπτωμάτων σε μεγάλο ποσοστό ασθενών. Το φάρμακο αποτελεί ένα φυσιολογικό παράγωγο της άρθρωσης και έχει ισχυρές λιπαντικές ιδιότητες βοηθώντας στη βελτίωση της κινητικότητας του ασθενούς.
Η ενδαρθρική έγχυση αυτόλογου πλάσματος πλούσιου σε αιμοπετάλια (PRP) αποτελεί την πιο μοντέρνα και υποσχόμενη μέθοδο για την αντιμετώπιση της πρώιμης οστεοαρθρίτιδας. Η επουλωτική ικανότητα του πλάσματος οφείλεται στους αυξητικούς παράγοντες που απελευθερώνονται από τα αιμοπετάλια.
Χειρουργική
Όταν η συντηρητική αγωγή αποτύχει και η ποιότητα ζωής του ασθενούς δεν είναι ικανοποιητική, τότε συστήνεται η χειρουργική θεραπεία.
Αρθροσκόπηση
Η αρθροσκοπική́ χειρουργική του ισχίου ενδείκνυται κυρίως σε νεαρούς ενήλικες με εκφυλιστικές βλάβες του επιχείλιου χόνδρου.
Αρθροπλαστική ισχίου
Η χειρουργική θεραπεία αφορά́ κύρια την ολική́ αρθροπλαστική του ισχίου. Ενδείκνυται σε τελικού́ σταδίου συμπωματική́ και επίπονη αρθρίτιδα. Προτιμάται για ασθενείς μέσης και μεγάλης ηλικίας (>50 ετών). Χρησιμοποιούνται τεχνικές ελάχιστης επεμβατικότητας και προστασίας των μαλακών μορίων. Η εξέλιξη της τεχνολογίας επιτρέπει τη χρήση εμφυτευμάτων που διατηρούν το οστικό́ υπόστρωμα του ασθενούς και καθηλώνονται στην οστέινη πύελο και στο μηριαίο οστό́. Η διάρκεια επιβίωσης της ολικής αρθροπλαστικής κυμαίνεται πλέον των 20 ετών.
Με τις σύγχρονες τεχνικές ελάχιστης επεμβατικότητας (M.I.S.) και πρωτοκόλλων ταχείας ανάνηψης από́ την αναισθησία η νοσηλεία διαρκεί́ 2-3 ημέρες με κινητοποίηση του ασθενούς από την πρώτη μετεγχειρητική́ ημέρα. Σε αυτό́ βοηθούν η μικρότερη χειρουργική τομή́, η μη απώλεια αίματος, ο μειωμένος μετεγχειρητικός πόνος και το άμεσο πρόγραμμα φυσιοθεραπείας και αποκατάστασης.
Η χειρουργική μας ομάδα έχει τη δυνατότητα να προσφέρει εξατομικευμένες λύσεις, βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής του ασθενούς και να δώσει οριστική́ λύση στο πρόβλημα της οστεοαρθρίτιδας του ισχίου.