Τι είναι η τενοντίτιδα αχίλλειου;
H φλεγμονή που μπορεί να υποστεί ο τένοντας καλείται τενοντίτιδα. Ο αχίλλειος τένοντας, όντας ο μεγαλύτερος αλλά και ο ισχυρότερος τένοντας του ανθρώπινου σώματος είναι υπεύθυνος για τη στήριξη του, συνδέοντας τους μύες της γαστροκνημίας του ποδιού με την πτέρνα.
Ωστόσο, δε διαθέτει δική του αιμάτωση και αυτό το γεγονός τον καθιστά ιδιαιτέρως ευάλωτο. Οι τραυματισμοί είναι πολύ συνήθεις, ενώ οποιαδήποτε βλάβη υποστεί ο αχίλλειος είναι πολύ δύσκολο να επουλωθεί.
Ποια είναι τα αίτια της τενοντίτιδας – ρήξης του αχίλλειου;
Η ρήξη ή η τενοντίτιδα του αχίλλειου συνήθως είναι αποτέλεσμα απότομης αύξησης τάσης στον τένοντα. Σε άλλες περιπτώσεις ευθύνεται εν μέρει η ανατομία του ασθενούς.
Υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που επηρεάζουν την πιθανότητα τραυματισμού στον αχίλλειο τένοντα:
- Ηλικία: Άτομα σε ηλικία 30-40 ετών είναι πιο επιρρεπείς σε τραυματισμούς του αχίλλειου τένοντα
- φύλο: Οι περισσότεροι ασθενείς είναι άνδρες
- Αθλητικές δραστηριότητες: Οι τραυματισμοί του αχίλλειου είναι συχνότεροι σε άτομα που ασχολούνται με τένις, μπάσκετ, ποδόσφαιρο.
- Αντιβιοτικά: Έχει παρατηρηθεί ότι η λήψη συγκεκριμένων αντιβιοτικών συνδράμουν στην αύξηση ρήξης αχίλλειου τένοντα. Τέτοια αντιβιοτικά είναι οι κινολόνες (σιπροφλοξασίνη, λεβοφλοξασίνη).
- Παχυσαρκία: Όταν ο τένοντας επιβαρύνεται είναι λογικό να βλάπτεται.
Ποια είναι τα συμπτώματα της τενοντίτιδας και της ρήξης του αχίλλειου τένοντα;
Η συμπτωματολογία της τενοντίτιδας του αχίλλειου εκδηλώνεται με ισχυρό πόνο, δυσκολία κινήσεων, αλλά και σταδιακή αδυναμία του τένοντα. Συμπτώματα που είναι πιθανό να συνοδεύουν το αίσθημα του πόνου είναι:
- ευαισθησία
- ερυθρότητα
- θερμότητα
- οίδημα
Τα συμπτώματα της ρήξης του αχίλλειου τένονταδιαφέρουν ως προς εκείνα της τενοντίτιδας.
Οι ασθενείς χαρακτηριστικά αναφέρουν ότι το πρώτο σύμπτωμα είναι το αίσθημα λακτίσματος στην οπίσθια περιοχή του αστραγάλου.
Το σύνολο των συμπτωμάτων ακολουθεί το ανωτέρω αίσθημα και περιλαμβάνει έντονο πόνο και αδυναμία επιτέλεσης οποιασδήποτε κίνησης του άκρου ποδός.
Με ποιο τρόπο διαγιγνώσκεται η τενοντίτιδα και η ρήξη του αχίλλειου τένοντα;
Η διάγνωση πραγματοποιείται με τη λήψη του ιστορικού και τον κλινικό έλεγχο του ασθενούς. Τα ευρήματα θα υποδείξουν τενοντοπάθεια, μερική ή πλήρη ρήξη του τένοντα.
Με τις απεικονιστικές εξετάσεις, όπως υπερηχογράφημα ή μαγνητική τομογραφία θα επιβεβαιωθεί η διάγνωση.
Ποια είναι η αντιμετώπιση που συστήνεται για την τενοντοπάθεια και τη ρήξη του αχίλλειου τένοντα;
Τενοντοπάθεια αχίλλειου: Η ανάπαυση του πέλματος είναι συχνά η καλύτερη θεραπεία για την τενοντίτιδα. Η εφαρμογή κρυοθεραπείας, η χρήση ορθοτικών και η λήψη μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών μπορεί να μειώσουν τον πόνο και τα συμπτώματα. Επίσης, η έγχυση βιολογικών παραγόντων (PRP) και η ενδυνάμωση των μυών της γάμπας αποτελούν βασικό μέρος της θεραπείας και της πρόληψης των υποτροπών.
Ρήξη αχίλλειου: Η αντιμετώπιση μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε με συντηρητική θεραπεία είτε χειρουργικά.
Στη συντηρητική θεραπείαεφαρμόζεται κνημοποδικός νάρθηκας. Το πόδι εντός του νάρθηκα είναι απαραίτητο να βρίσκεται σε πελματιαία κάμψη για διάστημα περίπου ενός μήνα. Μετά το πέρας του διαστήματος αυτού συστήνεται η εφαρμογή λειτουργικού νάρθηκα για διάστημα που καθορίζεται από τη ρήξη και τη σοβαρότητά της. Με αυτό το νάρθηκα ο ασθενής μπορεί σταδιακά να επαναφέρει την κινητικότητα στο πληγέν σκέλος.
Χειρουργική Θεραπεία: Ο λόγος που προτιμάται η χειρουργική επέμβαση έγκειται στο μικρότερο χρόνο αποκατάστασης και τη σύντομη επιστροφή του ασθενούς στην καθημερινότητά του.
