Το στροφικό πέταλο του ώμου συνίσταται από τέσσερεις τένοντες, με τους οποίους γίνεται η ανύψωση και οι στροφές (έσω και έξω) του άνω άκρου.
Διατηρεί ταυτόχρονα τη σταθερότητα στην άρθρωση του ώμου, ισορροπώντας αντίθετες δυνάμεις.
Οι τένοντες του στροφικού πετάλου είναι οι εξής: 1. Υποπλάτιος 2. Υπερακάνθιος 3. Υπακάνθιος 4. Ελάσσων Στρογγύλος
Η ρήξη του στροφικού πετάλου δύναται να είναι οξεία ή χρόνια, να αφορά σε ένα ή περισσότερους τένοντες και να είναι πλήρης ή μερικού πάχους.
Οξεία ρήξη παρατηρείται σε περιπτώσεις τραυματισμού, σε νέους συνήθως μετά από πτώση ή σε μεσήλικες μετά από εξάρθρημα του ώμου.
Χρόνια ρήξη συναντούμε κυρίως σε μεγαλύτερες ηλικίες και οφείλεται στη βαθμιαία φθορά και εκφύλιση των τενόντων.
Συμπτώματα
Η ρήξη εμφανίζεται με άλγος που εντοπίζεται στον ώμο και αντανακλά στον βραχίονα.
Ο πόνος μπορεί να υπάρχει στην ανάπαυση, αλλά γίνεται περισσότερο αισθητός κατά την κίνηση του άνω άκρου, ιδιαίτερα κατά την απαγωγή και τις στροφικές κινήσεις του ώμου.
Πολλές φορές ο ασθενής δεν έχει τη δυνατότητα να σηκώσει το χέρι του πάνω από το επίπεδο του ώμου. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό είναι το νυχτερινό άλγος που ταλαιπωρεί τον ασθενή και τον ξυπνά αρκετές φορές.
Διάγνωση
Η διάγνωση της ρήξης του στροφικού πετάλου είναι κλινική και για ένα Ορθοπαιδικό Χειρουργό που εξειδικεύεται στις παθήσεις του ώμου είναι εύκολο να την αναγνωρίσει.
Ο απεικονιστικός έλεγχος με υπέρηχο ή μαγνητική τομογραφία επιβεβαιώνει την κλινική εντύπωση και γίνεται για να δώσει πληροφορίες για το μέγεθος της ρήξης, τη θέση της, το πάχος της, τον αριθμό των τενόντων, τις συνυπάρχουσες βλάβες και την πιθανή συνυπάρχουσα μυϊκή ατροφία. Οι παράμετροι αυτοί βοηθούν στον καθορισμό της πρόγνωσης και στον σχεδιασμό της κατάλληλης θεραπείας.
Θεραπεία
Στις περισσότερες περιπτώσεις η συντηρητική θεραπεία δίνει τη λύση. Δίνεται έμφαση στη μείωση του πόνου, της φλεγμονής και τη λειτουργική αποκατάσταση. Εφαρμόζεται στις περιπτώσεις που η έκπτωση της λειτουργικότητας του στροφικού πετάλου είναι αποδεκτή και δεν επηρεάζει τις ανάγκες του ασθενούς. Έτσι χρησιμοποιούνται:
– Φαρμακευτική αγωγή
– Τροποποίηση της δραστηριότητας μέχρι να ελαττωθούν τα συμπτώματα
– Ειδικό πρόγραμμα φυσικοθεραπείας
Στις περιπτώσεις που η έκπτωση της λειτουργίας του ώμου δεν είναι αποδεκτή ή όταν η συντηρητική θεραπεία αποτυγχάνει, η χειρουργική αποκατάσταση αποτελεί την καταλληλότερη θεραπεία.
Η συρραφή των τραυματισμένων τενόντων στην ανατομική τους θέση γίνεται στην πλειονότητα πλέον των περιπτώσεων αρθροσκοπικά. Πρόκειται για χειρουργείο μικρής επεμβατικότητας κατά το οποίο πραγματοποιείται διόρθωση της ανατομίας της περιοχής χρησιμοποιώντας ειδικά εργαλεία (άγκυρες, ράμματα).
Η επέμβαση γίνεται με γενική αναισθησία συνήθως και ο ασθενής παραμένει στο νοσοκομείο για ένα βράδυ. Στη συνέχεια ακολουθεί ειδικό πρόγραμμα αποκατάστασης για την ενδυνάμωση των μυών του στροφικού πετάλου και τη λειτουργική αποκατάσταση.
