Ο δικέφαλος βραχιόνιος είναι ο πρόσθιος μυς του βραχίονα, γνωστός ως το “ποντίκι”.
Είναι υπεύθυνος για την κάμψη του αγκώνα και τη στροφή (υπτιασμό) του πήχυ.
Η ρήξη του καταφυτικού τένοντα του δικεφάλου από το οστό της κερκίδας στον πήχυ, όπου καταφύεται, παρατηρείται κυρίως σε άνδρες μέσης ηλικίας κατά την άρση ενός αντικειμένου ή κατά τη βίαιη έκταση του αγκώνα από ισχυρή αντίθετη δύναμη.
Ποια είναι τα συμπτώματα της ρήξης του δικεφάλου;
Οι ασθενείς νιώθουν ξαφνικό έντονο πόνο που ακολουθείται από μώλωπες ή πρήξιμο, πάνω ή κάτω από τον αγκώνα.
Με την πάροδο του χρόνου, άλλοι μύες στο χέρι προσπαθούν να αντισταθμίσουν την απώλεια δύναμης, οπότε ο βραχίονας παραμένει αρκετά λειτουργικός.
Ωστόσο, περίπου το μισό της δύναμης του βραχίονα χάνεται όταν ο δικέφαλος σπάσει, γεγονός που καθιστά δύσκολη την εκτέλεση ορισμένων εργασιών, όπως το στρίψιμο ενός εργαλείου με δύναμη.
Τα συμπτώματα της ρήξης είναι:
- Οίδημα και μώλωπες γύρω από τον αγκώνα
- Δυσκολία στρέψης του αντιβραχίου
- Δυσκολία κάμψης του αγκώνα
- Διόγκωση στον βραχίονα όπου έχει μαζέψει ο μυς του δικεφάλου
- Ήχος απόσπασης ή αίσθηση “ποπ” κατά τη διάρκεια τραυματισμού
Πως γίνεται η διάγνωση της ρήξης του δικεφάλου;
Συνήθως, το ιστορικό και η κλινική εξέταση είναι αρκετά για τη διάγνωση. Επιβεβαίωση της διάγνωσης γίνεται με τη μαγνητική τομογραφία.
Ποια είναι η θεραπεία της ρήξης του δικεφάλου;
Η χειρουργική επέμβαση είναι συνήθως η μόνη επιλογή για όσους θέλουν να αποκαταστήσουν πλήρως τη λειτουργία του βραχίονα μετά από ρήξη του τένοντα του περιφερικού δικέφαλου.
Καλό είναι η χειρουργική επέμβαση να γίνει εντός δύο εβδομάδων από τον τραυματισμό. Εάν δεν γίνει άμεσα η συρραφή του περιφερικού τένοντα του δικεφάλου τότε μπορεί να προκύψουν επιπλοκές από την ανάπτυξη ουλώδους ιστού γύρω από τον τένοντα και τους μυς.
Υπάρχουν δύο χειρουργικές επιλογές καθήλωσης του περιφερικού τένοντα του δικέφαλου στο αντιβράχιο. Και οι δύο χειρουργικές επεμβάσεις μπορούν να πραγματοποιηθούν χρησιμοποιώντας ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές.
Μία χειρουργική μέθοδος είναι η συρραφή και επανακαθήλωση του με τη χρήση οστικών αγκυρών που τοποθετούνται στην κερκίδα.
Εναλλακτικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί μια μικρή μεταλλική συσκευή για τη σταθεροποίηση του τένοντα στην κερκίδα που μοιάζει με κουμπί.
Μετά τη χειρουργική επέμβαση, θα χρειαστεί ήπια φυσιοθεραπεία για να εξασφαλιστεί η βέλτιστη ανάρρωση.
