Το σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής αποτελεί μια κοινή αιτία πόνου στην περιοχή του ώμου.
Η άρθρωση του ώμου αποτελείται από το βραχιόνιο οστό, την ωμοπλάτη και την κλείδα. Η κίνηση του βραχιονίου γίνεται από μία ομάδα μυών που αποτελούν το μυοτενόντιο πέταλο. Μεταξύ του πετάλου και του ακρωμίου (κομμάτι της ωμοπλάτης και οροφή της άρθρωσης) βρίσκεται ένας σάκος, ο υπακρωμιακός ορογόνος θύλακος (bursa), ο οποίος βοηθά στην ολίσθηση και κίνηση του μυοτενοντίου πετάλου.
Όταν συμβαίνει υπακρωμιακή προστριβή, το στροφικό πέταλο «τρίβεται» πάνω στο ακρώμιο. Κατά την ανύψωση του άνω άκρου, ο χώρος ανάμεσα στο στροφικό πέταλο και το ακρώμιο «στενεύει» και αυτό οδηγεί σε αύξηση της πίεσης.
Η κατάσταση αυτή έχεις ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό του στροφικού πετάλου και τελικά προκαλείται προστριβή, ενώ μπορεί να εξελιχθεί και σε ρήξη.
Αίτια
Είναι συνήθως συνέπεια τραυματισμού λόγω υπερχρήσης του ώμου, κυρίως σε άτομα που ασχολούνται με αθλήματα ρίψεων (π.χ. μπέιζμπολ, σφυροβολία ακόντιο), αλλά και αθλήματα όπως το βόλεϊ, η κολύμβηση και το πόλο.
Σε ηλικιωμένα άτομα είναι συνήθως εκφυλιστικής αιτιολογίας.
Η μείωση του χώρου που φυσιολογικά υπάρχει μεταξύ του ακρωμίου και της κεφαλής του βραχιονίου, συνήθως λόγω ανώμαλου σχήματος του ακρωμίου, είναι ένας ακόμη παράγοντας πρόσκρουσης.
Συμπτώματα
Στα αρχικά στάδια του συνδρόμου, συνήθως οι ασθενείς δεν απευθύνονται στο γιατρό διότι τα συμπτώματα είναι σχετικά ήπια και αντιμετωπίζονται με απλά παυσίπονα.
Καθώς, όμως, η νόσος εξελίσσεται ο πόνος επιδεινώνεται και εμφανίζεται ακόμα και κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Ο ασθενής παραπονιέται για έντονο πόνο στην έξω επιφάνεια της ωμικής ζώνης, κατά την ανύψωση και απαγωγή του άνω άκρου και ιδιαίτερα σε κινήσεις που γίνονται με το χέρι πάνω από το επίπεδο του κεφαλιού.
Διάγνωση
Η διάγνωση του συνδρόμου βασίζεται στο λεπτομερές ιστορικό και την εξειδικευμένη κλινική εξέταση, ενω συμπληρώνεται από απεικονιστικό έλεγχο όπως ακτινογραφία, υπερηχογράφημα και μαγνητική τομογραφία.
Από τον κλασικό ακτινολογικό έλεγχο μπορεί να αποκαλυφθεί μείωση της απόστασης μεταξύ της κεφαλής του βραχιονίου οστού και του ακρωμίου.
Με το υπερηχογράφημα μπορεί να διαγνωστεί η φλεγμονή του ορογόνου θυλάκου και των υποκείμενων τενόντων του στροφικού πετάλου.
Η μαγνητική τομογραφία (MRI) δίνει τις περισσότερες πληροφορίες για την άρθρωση του ώμου. Παρέχει λεπτομερή απεικόνιση του υπακρωμιακού χώρου, των αρθρικών επιφανειών, των τενόντων και των μυών της περιοχής.
Θεραπεία
Συντηρητική
Ανάλογα με τη σοβαρότητα της κατάσταση, υπάρχουν πολλοί διαθέσιμοι τύποι θεραπείας.
Η ανάπαυση είναι πολύ σημαντική για τη θεραπεία της υπακρωμιακής προστριβής. Αποφύγετε την έντονη άσκηση ή τις κινήσεις που επιδεινώνουν τον πόνο.
Το σύνδρομο υπακρωμιακής προστριβής συνήθως ανταποκρίνεται καλά στη φυσικοθεραπεία, κατά την οποία πραγματοποιούνται ελαφριές ασκήσεις με στόχο την ανάκτηση της δύναμης και του εύρους κίνησης.
Η λήψη μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του οιδήματος και του πόνου στον ώμο. Εάν αυτά τα φάρμακα, μαζί με τον πάγο και την ανάπαυση, δε μειώσουν τον πόνο σας, οι τοπικές ενέσεις στεροειδών είναι μια άλλη επιλογή.
Χειρουργική
Σε περίπτωση που οι συντηρητικές θεραπείες δε φέρουν αποτέλεσμα, τότε μπορεί να κριθεί απαραίτητη η χειρουργική επέμβαση στοχεύοντας στη διεύρυνση του χώρου γύρω από το στροφικό πέταλο του ώμου.
Το χειρουργείο θα του επιτρέψει να κινείται ελεύθερα χωρίς να κλειδώνει ή να τρίβεται πάνω στο οστό.
Η χειρουργική μέθοδος μπορεί να είναι η ελάχιστα επεμβατική αρθροσκόπηση ώμου.
Πιο σπάνια, σε περιστατικά υπακρωμιακής προστριβής, μπορεί να παρουσιαστεί ρήξη στροφικού πετάλου του ώμου. Εάν συμβεί αυτό, τότε απαιτείται χειρουργική αποκατάσταση.
